Klasyfikacja wyrobów uciskowych
Wśród medycznych wyrobów pończoszniczych rozróżniamy cztery klasy kompresji. W różnych krajach europejskich poszczególne klasy mogą nieznacznie się różnić od siebie, ale wszędzie obowiązuje zasada, że: I klasa kompresji oznacza ucisk najsłabszy, IV klasa – najsilniejszy. Podane wartości odnoszą się do ciśnienia wywieranego powyżej kostki – w jej najwęższym miejscu.
Klasyfikacja medycznych wyrobów o zmiennym ucisku określona przez Europejską Komisję Standaryzacji (CEN – UNI ENV 12718) dla Krajów Unii Europejskiej
I klasa – 15-22 mmHg – ucisk lekki
Wskazania do stosowania:
- profilaktyka,
- ociężałość i męczliwość kończyn,
- niewielkie żylaki podczas ciąży,
- niewielkie żylaki bez obrzęków,
- po operacji żylaków (co najmniej przez 3–6 mies.)
II klasa – 23-34 mmHg – ucisk średni
Wskazania do stosowania:
- duże żylaki podczas ciąży,
- żylaki z nieznacznym obrzękiem, stany po powierzchownym zapaleniu żył,
- przewlekła niewydolność żylna,
- po skleroterapii,
- po operacji żylaków,
- po wygojeniu niedużych owrzodzeń.
III klasa – 35-45 mmHg – ucisk mocny
Wskazania do stosowania:
- bardzo duże żylaki z zaznaczonym obrzękiem,
- wyraźnie zaznaczona przewlekła niewydolność żylna,
- po wygojeniu znacznych owrzodzeń,
- obrzęki pourazowe,
- odwracalne obrzęki limfatyczne.
IV klasa – powyżej 45 mmHg – ucisk bardzo mocny
Wskazania do stosowania:
- ciężki zespół pozakrzepowy,
- nieodwracalne obrzęki limfatyczne
Aby zapewnić maksymalny efekt zaleca się zakładanie rajstop, pończoch, podkolanówek rano, jeszcze przed wstaniem z łóżka lub po kilkunastominutowym leżeniu z nogami ułożonymi powyżej poziomu głowy.
Prawdą jest także, że starszej, mało sprawnej osobie niełatwo jest założyć takie rajstopy. W sytuacjach, gdy założenie rajstop przez starszych jest niemożliwe, pewnym ułatwieniem jest wybór pończoch lub podkolanówek lub pomoc drugiej osoby. Bardzo ważne jest, aby każdy wyrób był dokładnie dobrany w zależności od rodzaju niewydolności i zaawansowania choroby, ale również pod względem siły ucisku i rozmiaru pacjenta.